Interwencja na wystawie „Afrykańskie wyprawy, azjatyckie drogi”
Intervention at the exhibition „African Expeditions, Asian Ways” [ENG below]
Królestwo Kuba powstało w połowie XVII wieku w wyniku zjednoczenia kilku księstw od stuleci zajmujących tereny w pobliżu rzeki Kasai, jednego z dopływów rzeki Kongo. Wystarczająco daleko od brzegów Oceanu Atlantyckiego, by unikać kontaktów z handlarzami niewolników i na tyle blisko, by korzystać z nowości, które przypływały z odległych części świata. Uprawy tytoniu, kukurydzy, fasoli i innych roślin przywiezionych z Ameryki, zapewniały dobrobyt, a troska królów i poddanych o polityczną równowagę pozwalała królestwu rozkwitać. Władcy rządzili zgodnie z ustną konstytucją, odpowiadali przed radą oraz liczyli się z tym, że sędziowie wydają niezależne wyroki.
W 1885 roku w Berlinie mocarstwa europejskie zadecydowały, że odległe o jakieś dziesięć tysięcy kilometrów królestwo Kuba stanie się częścią prywatnego terytorium belgijskiego króla Leopolda II, które nazwano Wolnym Państwem Kongo. Kontrolowane przez króla spółki handlowe rabowały kauczuk i kość słoniową, zmuszając do pracy także poddanych królestwa Kuba. Wśród białych znaleźli się tacy, którzy uznali brutalne metody powiększania zysków, za niechrześcijańskie. Zdjęcia obciętych rąk i uszu poruszyły amerykańską i europejską opinią publiczną. Król powołał komisję, która wbrew jego intencjom potępiła bestialstwo i uznała, że tereny króla Leopolda II powinny stać się kolonią Belgii. W 1908 roku królestwo Kuba znalazło się w granicach Konga Belgijskiego.