Święto Dziękczynienia (ang. Thanksgiving Day) to państwowe święto obchodzone w Stanach Zjednoczonych w każdy czwarty czwartek listopada. W tym roku przypadające na datę 25 listopada. Oficjalnie jest to pamiątka pierwszych dożynek mieszkańców kolonii Plymouth w 1621 roku.
„Mitem założycielskim” tego święta jest historia o uchodźcach – członkach kościoła purytańskiego, prześladowanych w ojczystej Holandii i szukający schronienia w nowym, tolerancyjnym świecie -Ameryce. „Pielgrzymi” przybyli do Plymouth 11 grudnia 1620 roku. Po pierwszej, ostrej zimie zmarło 46 ze 102 osób zaokrętowanych na statku „Mayflower”, który przywiózł ich z Europy. Ponieważ jednak żniwa 1621 roku były obfite, koloniści postanowili uczcić to wraz z 91 Indianami z plemienia Wampanoagów, którzy wraz z wodzem Massasoitem pomagali im przetrwać pierwszy rok. Święto odbyło się zatem w duchu wdzięczności i jedności z tubylcami.
Thanksgiving Day jako święto narodowe ustanowił w 1863 roku prezydent Abraham Lincoln. Od tego momentu podana powyżej opowieść o genezie święta zaczęła być rozpowszechniana jako narracja historyczna.
Znane są jednak i inne fakty o tym wydarzeniu, w których najważniejszą postacią staje się Squanto – rdzenny mieszkaniec tych ziem i prawdziwy bohater ówczesnych wydarzeń, o historii osobistej często w oficjalnej narracji pomijanej. ”Squanto mówił po angielsku. Został porwany i wywieziony do Europy w 1605 roku. Zabrnął do Hiszpanii, potem znalazł się w Anglii. Nauczył się języka, poznał religię i obyczaje. Po wielu latach i przygodach, w 1619 wrócił do swej rodzinnej wioski – Patuxet. Tylko wioski tej już nie było. Wszyscy mieszkańcy, co do jednego, padli ofiarą epidemii. A Tisquantum, ciężko doświadczony wędrowiec i ocaleniec stał się dziwnym zrządzeniem losu, błogosławieństwem dla przybyszów, ich ratunkiem, znakiem czuwającej nad nimi opatrzności. Ironią jest to, że będąc ofiarą kolonizacji przyczynił się tak znacząco do jej przetrwania i umocnienia” (fragment artykułu z biuletynu Polsko-Amerykańskiego Towarzystwa Etnograficznego PAES/PATE).
Autorka: dr Justyna Otwinowska, Kuratorium Etnograficzne PME