Tradycyjna obróbka lnu. Wężyczyn województwo siedleckie, 1976 rok.

Opis

Czarno-biały, dokumentalny film. Na jasnej tablicy początkowej tytuł filmu i rok. Główną rolę w filmie odgrywa kobieta w kamizelce, pasiastej, grubej spódnicy, gumiakach i chuście na głowie. Mężczyzna pełni rolę pomocniczą. Powozi wóz i prowadzi konia ciągnącego bronę, czyli drewnianą kratownicę z nabitymi z jednej strony ostrymi kołkami. Pierwsza scena ukazuje główną bohaterkę, która wynosi z chałupy worki. Razem w mężczyzną wyjeżdżają z gospodarstwa na pole pod lasem. Tam podczas gdy mężczyzna montuje bronę, kobieta wysypuje do długiego fartucha ziarna. Po scenie zasiewu, kiedy kobieta kroczy po polu sypiąc ziarno, a mężczyzna prowadzi za nią konia z broną, do dalszych prac dołączają: inna kobieta i dziewczynka. Razem wyrywają len, układają w pęki, wiążą snopki. Dziewczynka towarzyszy też kobietom w klepaniu główek lnu i wysypywaniu z nich ziarna na dużą, białą płachę materiału. W stodole kobiety wiążą w duże pęki pozbawioną już kwiatostanów słomę lnianą. Następnie niosą do niewielkiego stawu. Międlenie ma miejsce na dworze, na konstrukcjach przypominających ramy wkopane z jednej strony w ziemię. U góry do ramy przymocowany jest dodatkowy długi trzonek. Kępki słomy poddawane są energicznemu przeciąganiu pomiędzy górną ramą i opuszczanym na nią trzonkiem. Len czesany jest na dwóch szczotkach przykręconych do stołka położonego na ziemi. W kolejnych scenach prace odbywają się we wnętrzu chałupy. Kobieta wkłada miękkie już i złożone na pół kępy pomiędzy ścianę kuchni a ścianę izby. Zbliżenie na wnętrze wiklinowego kosza ukazuje półgarstki zwinięte jak precle. Pod koniec filmu, zgodnie z opisem narratorki, kobieta nawija cienką, puszystą kądziel. Ostatnie sceny ukazują przędzenie nici ze zbliżeniami na kręcące się kółka kołowrotka i pedał naciskany przez kobietę. Sceny procesu produkcji przeplatane są ujęciami wiejskiego pejzażu: widokiem pola wysokiego lnu, jasnych kwiatów, szopy z dwoma bocianami kroczącymi po dachu, czy mężczyzny jadącego wozem przez wieś. W napisach końcowych, na jasnym tle, pojawiają się nazwiska: Krzysztof Chojnacki i Genowefa Tkaczyk oraz rok 1976.