Zapraszamy na kolejne spotkanie z cyklu „Muzeum Etnograficzne w Kontekstach”, które odbędzie się
19 lutego g. 18:00.
Spotkanie dotyczyć będzie wielozmysłowego doświadczenia w przestrzeni muzealnej, przekraczania wzrokocentrycznych paradygmatów i otwarcia na bodźce płynących z innych zmysłów: smaku, węchu, dotyku. Zastanowimy się, jak zmysły te uruchamiane są przez artystów i twórców wystaw muzealnych. Jednym z poruszanych tematów będzie problem dostępności treści prezentowanych w muzeach dla osób z niepełnosprawnościami, aktywizacji różnych zmysłów jako narzędzi poznania i interpretacji. Punktem wyjścia będzie tekst „Zapach malarstwa – zapach sztuki (sensous theory) prof. Marty Leśniakowskiej opublikowany w kwartalniku Konteksty nr 2022/3.
W spotkaniu wezmą udział:
prof. Marta Leśniakowska – polska historyczka sztuki i teorii architektury, profesor w Instytucie Sztuki PAN. Zajmuje się historią, teorią i krytyką sztuki XIX–XXI wieku, metodologią historii sztuki oraz architekturą i fotografią XIX–XXI wieku.
Monika Matusiak – historyczka sztuki i animatorka kultury. Ukończyła Wydział Zarządzania Kulturą Wizualną na warszawskiej ASP i historię sztuki na UKSW. Instruktorka teatralna, autorka i koordynatorka projektów kulturalno-społecznych i edukacyjnych związana z Fundacją Dostępnej Kultury Wizualnej – Wielozmysły.
Spotkanie poprowadzi dr Magdalena Wróblewska, dyrektorka p.o. Państwowego Muzeum Etnograficznego w Warszawie wraz z redaktorem naczelnym kwartalnika „Konteksty” Zbigniewem Benedyktowiczem.
prof. Marta Leśniakowska – prof. PAN dr hab., historyczka i krytyczka sztuki, profesor w Instytucie Sztuki PAN, wykładowczyni akademicka, profesor visiting. Prowadzi badania w ujęciu transdyscyplinarnym i antropologiczno-kulturowym z zakresy teorii i historii architektury, kultury wizualnej XIX-XXI w., metodologii historii sztuki i nowej historii sztuki w pespektywie nowej humanistyki. Autorka dziesięciu książek i wielu tekstów naukowych oraz artykułów z obszaru krytyki artystycznej i upowszechniania kultury wizualnej. Promotorka dziesięciu doktoratów w dyscyplinie nauki o sztuce oraz ponad stu magistrantów. Wykłada na studiach 1 i 2 stopnia, studiach doktoranckich i podyplomowych. Członkini zespołów eksperckich i recenzenckich m.in. MEiN/ MNiSW (programy Diamentowy Grant, Perły Nauki, Juventus, Narodowy Program Rozwoju Humanistyki), Fundacji na rzecz Nauki Polskiej, zespołów doradczych przy Prezydencie m. st. Warszawy ds. dziedzictwa kulturowego Warszawy i Historycznych Pracowni Artystycznych; członkini rad programowych wielu instytucji kultury (m.in. do 2017 Narodowej Galerii Sztuki Zachęta) i fundacji związanych z kulturą artystyczną. Kuratorka dziesięciu wystaw sztuki, zwł. fotografii. Jurorka wystaw i konkursów, w tym w Instytutcie Teatralnym i Narodowym Instytutcie Architektury i Urbanistyki. Stypendystka PAN i MKiDN. Odznaczona medalem Bene Merenti za wybitne osiągnięcia dydaktyczne (2021) oraz Medalem Zasłużona Kulturze Gloria Artis Ministra Kultury i Dziedzictwa Narodowego (2014). Poza pracą naukową uprawia fotografię-sztukę, uzyskując szereg nagród na ok. 60 wystawach krajowych i międzynarodowych; fotografie publikowane w katalogach wystaw i tekstach problemowych. Jej prace znajdują się w zbiorach prywatnych w kraju i za granicą (Niemcy, Holandia, Belgia, Wielka Brytania, Dania, Szwecja, Francja, USA), oraz w Muzeum Narodowym we Wrocławiu i Muzeum w Bydgoszczy.
dr Magdalena Wróblewska – historyczka sztuki i muzeolożka, zainteresowana problematyką dekolonialności, adiunktka na Wydziale Artes Liberales Uniwersytetu Warszawskiego. Stypendium typu post-doc odbyła w Kunsthistorisches Institut in Florenz- Max-Planck-Institut i Staatliche Museen zu Berlin (2012-14). W latach 2015-2021 kierowała badaniami w Muzeum Warszawy, oraz kilkoma zespołami: Działu Badań nad Warszawą, Działu Archeologicznego, Centrum Interpretacji Zabytku i Korczakianum. Była współkuratorką wystawy głównej „Rzeczy warszawskie”, odpowiedzialną za „Gabinet Portretów”. Prowadzony przez nią projekt „Skąd się biorą warszawiacy? Migracje do Warszawy w XIV-XXI w.” został nagrodzony Sybillą przez Narodowy Instytut Muzealnictwa i Ochrony Zbiorów (2016). W ramach projektu City Museums and Multiple Colonial Pasts w projekcie ECHOES (H2020) opublikowała wraz z C. Ariese książkę „Practicing Decoloniality in Museums: A Guide with Global Examples” (Amsterdam University Press, 2021). Autorka książek i artykułów na temat fotografii, m.in. „Fotografie ruin, ruiny fotografii. 1944-2014” (2014, nagrodzona przez NIMOZ w konkursie „Muzeum widzialne” w 2015), „Obrazy pamięci i wiedzy. Fotograficzne reprodukcje dzieł w archiwach i narracjach historii sztuki” (2022). W 2023 roku odbyła staż badawczy w Department for Anthropology, Museum of Natural History, Smithsonian Institution w Waszyngtonie.
Zbigniew Benedyktowicz – Od 1980 roku pracownik naukowy IS PAN. (Pracownia Antropologi kultury i Sztuk Audiowizualnych), dr hab. profesor Instytutu Sztuki Polskiej Akademii Nauk w dyscyplinach: nauki o sztuce, etnologia. Wykładał i pracował naukowo w Instytucie Etnologii i Antropologii Kulturowej Uniwersytetu Warszawskiego (1973- 2015). Wykładał i prowadził zajęcia z antropologii kultury m. in. na Uniwersytecie Jagiellońskim (1981-1996), w Collegium Civitas, Studium Podyplomowym IBL – „Wiedza o kulturze”. Redaktor kwartalnika „KONTEKSTY. Polska Sztuka Ludowa”. Współautor cyklu spotkań „Muzeum Etnograficzne w kontekstach”. Zajmuje się problematyką wyobraźni symbolicznej i antropologią kultury współczesnej (patrz m. in. Elementarz tożsamości. Antropologia współczesności – antropologia kontekstowa (Wyd. Czarne 2016).
