DLA KOGO?
Dla osób dorosłych i młodzieży od 16. roku życia.
DOSTĘPNOŚĆ
Więcej informacji dla osób z różnymi potrzebami: dostepnosc@ethnomuseum.pl; tel. 512 940 167 (możliwość wysłania SMS).
Prosimy o kontakt telefoniczny od poniedziałku do piątku w godzinach 8:00-16:00.
O WYDARZENIU
Podczas oprowadzania tematycznego podjęty zostanie temat podróży Polaków do Afryki w kontekście historii i kolekcji Państwowego Muzeum Etnograficznego w Warszawie. Jakie były motywacje podróżników w XIX wieku, co robili w Afryce po zakończeniu II wojny światowej? Jak ciekawość i chęć zdobycia wiedzy wpisywały się w ramy polityki kolonialnej globalnych imperiów? Przywołane zostaną postaci Stefana Szolc-Rogozińskiego, Leopolda Janikowskiego i Wacława Korabiewicza. Wspólnie przyjrzymy się przywiezionym z Afryki obiektom i wykonanym przez podróżników fotografiom. Porozmawiamy o etycznym wymiarze tych wypraw.
„WYBIELANIE”
Wystawa czasowa „Wybielanie” jest autokrytycznym spojrzeniem Muzeum na swoją przeszłość. Jej celem jest ukazanie kolonialnych schematów oraz próba zmierzenia się z nimi – to ważne zadania instytucji znajdującej się w kraju, który starał się realizować swoje kolonialne ambicje, będąc zarazem przedmiotem wewnętrznej kolonizacji europejskiej. Tytuł wystawy nawiązuje do mitu „kolonialnej niewinności” Polski i innych krajów Europy Środkowo-Wschodniej.
Początek kolekcji Państwowego Muzeum Etnograficznego w Warszawie sięga 1888 roku i jest związany z obiektami przywiezionymi przez Leopolda Janikowskiego z Kamerunu. Jego podróż ze Stefanem Szolcem-Rogozińskim – „pierwsza polska ekspedycja do Afryki” finansowana m.in. przez Henryka Sienkiewicza – miała na celu założenie polskiej kolonii w Afryce Środkowej. Podróżnicy zakupili wówczas ziemie, lecz niedługo później terytoria zostały przejęte przez niemieckich kolonizatorów. Wyprawa ta, choć nie przebiegła zgodnie z planem, stanowi jeden z mitów założycielskich Muzeum.
PROWADZENIE
dr Magdalena Wróblewska – historyczka sztuki i muzeolożka, zainteresowana problematyką dekolonialności, adiunktka na Wydziale Artes Liberales Uniwersytetu Warszawskiego. Stypendium typu post-doc odbyła w Kunsthistorisches Institut in Florenz- Max-Planck-Institut i Staatliche Museen zu Berlin (2012-14). W latach 2015-2021 w Muzeum Warszawy odpowiadała za program badań i kierowała kilkoma zespołami: Działu Badań nad Warszawą, Działu Archeologicznego, Centrum Interpretacji Zabytku i Korczakianum. Była współkuratorką wystawy głównej „Rzeczy warszawskie”, odpowiedzialną za „Gabinet Portretów”. Prowadzony przez nią projekt „Skąd się biorą warszawiacy? Migracje do Warszawy w XIV-XXI w.” został nagrodzony Sybillą przez Narodowy Instytut Muzealnictwa i Ochrony Zbiorów (2016). W ramach projektu City Museums and Multiple Colonial Pasts w projekcie ECHOES (H2020) opublikowała wraz z C. Ariese książkę „Practicing Decoloniality in Museums: A Guide with Global Examples” (Amsterdam University Press, 2021). Autorka książek i artykułów na temat fotografii, m.in. „Fotografie ruin, ruiny fotografii. 1944-2014” (2014, nagrodzona przez NIMOZ w konkursie „Muzeum widzialne” w 2015), „Obrazy pamięci i wiedzy. Fotograficzne reprodukcje dzieł w archiwach i narracjach historii sztuki” (2022). W 2023 roku odbyła staż badawczy w Department for Anthropology, Museum of Natural History, Smithsonian Institution w Waszyngtonie.
KUP BILET!
