pl
Godziny otwarcia:
CZW:11:00 – 17:00
PON: Zamknięte
WT: 11:00 – 19:00
ŚR: 11:00 – 19:00
CZW: 11:00 – 17:00
PT: 11:00 - 19:00
SOB: 12:00 – 18:00
ND: 12:00 – 18:00
Godziny otwarcia:
CZW:11:00 - 17:00
PON: Zamknięte
WT: 11:00 – 19:00
ŚR: 11:00 – 19:00
CZW: 11:00 - 17:00
PT: 11:00 - 19:00
SOB 12:00 – 18:00
ND: 12:00 – 18:00
pl
Godziny otwarcia:
CZW: 11:00 – 17:00
PON: Zamknięte
WT: 11:00 – 19:00
ŚR: 11:00 – 19:00
CZW: 11:00 – 17:00
PT: 11:00 - 19:00
SOB: 12:00 – 18:00
ND: 12:00 – 18:00
Godziny otwarcia:
CZW: 11:00 - 17:00
PON: Zamknięte
WT: 11:00 – 19:00
ŚR: 11:00 – 19:00
CZW: 11:00 - 17:00
PT: 11:00 - 19:00
SOB 12:00 – 18:00
ND: 12:00 – 18:00
pl

Jemioła dobra na wszystko

W myśl przysłowia „Kto nie ma jemioły, cały rok goły” – w każdym domu ta wiecznie zielona roślina powinna zawisnąć, najlepiej u powały pod sufitem, na drzwiach do domostwa albo nad stołem, który jednoczy domowników. Jej staropolska nazwa to „starzęśla”.

Skąd wzięła się ta kariera jemioły, która jest przecież krzewem pasożytniczym lub według nowszej nomenklatury tylko „półpasożytniczym”, żerującym na drzewach i pobierającym od nich wodę i sole mineralne? Bo przecież jemioła symbolizuje wszystko to, co najpiękniejsze i o czym każdy marzy, by żyć długo w dobrostanie: miłość, zdrowie, płodność, szczęście, dostatek, a nawet bogactwo. Ludzie wierzyli i nadal starają się wierzyć, że złoto-zielone gałązki są w stanie sprowadzić te pożądane składniki dobrego życia.

Pocztówka z Archiwum PME

Owoce jemioły kojarzono też z boskim nasieniem, a na poziomie ludzkim wierzono, że zwiększają one potencję seksualną, a powieszone wraz z nimi zapewniają powodzenie u płci przeciwnej.

Żeby jemioła zachowała swe moce powinna się pojawić w odpowiednim momencie, dopiero w Wigilię i to pod jemiołą należy łamać się opłatkiem oraz… całować, by zapewnić trwałość związku. Ten zwyczaj przybył do nas z Wysp Brytyjskich. Jemioła uważana była za świętą roślinę Celtów. Także w Polsce dekorowano nią izby, by odpędzić demony i siły nieczyste, które jak wierzono uaktywniały się w granicznym okresie przesilenia zimowego, a tym samym Bożego Narodzenia. W magii roślinnej jemioła sprawuje funkcje ochronne i odczynia czary.

Jemioła, rosnąca wysoko na drzewach bez korzeni, zawieszona pomiędzy ziemią a niebem,
i jako ta która jest wiecznie zielona, przypisana jest do sfery sacrum. Nie poddając się destrukcyjnemu upływowi czasu manifestuje niezmienność i trwałość, co zbliża ją do pozaziemskiego, boskiego porządku, w którym jak pisze Piotr Kowalski w Leksykonie. Znaki świata (…) nie ma upływu czasu i gdzie nie sięgają ograniczenia ludzkiej kondycji[1]. – zapewnia ciągłość wegetacyjną, nie obumierając jak drzewa, będące w stanie zimowej „śmierci” i wyobraża moce przetrwania. Symbolizuje powtórne narodziny i przetrwanie duszy po śmierci.

Grafika DEM interactive dla PME

Utożsamianie jej z miłością wynika z pragnienia, by miłość była wieczna, tak jak niezniszczalna i wieczna jest jemioła.

[1] Warszawa 1998, s. 191

Jemioły nie wolno wyrzucać, aby szczęście nie opuściło domu, powinna wisieć cały rok do kolejnej wigilii, by zachować ciągłość. A zanim pojawi się następna należy ją spalić. Jak pisze Piotr Kowalski „Pecha przynosić ma złamanie tej zasady i powieszenie jemioły przed wigilią Bożego Narodzenia, a więc przed nastaniem czasu święta”[1]. Jemiołę nazywano „złotą gałęzią”, a kolor ten poprzez boską barwę łączy się z boskością. Uważano, że jeśli jemioła uschnie na ładny złoto-zielony kolor to dla rodziny dobry znak.

Jemioła najczęściej porasta topole, brzozy, olszyny, czasami też drzewa iglaste. Za tą najbardziej wyjątkową celtyccy druidowie uważali taką, która rośnie na dębach. Kapłan, który wchodził na drzewo musiał być ubrany na biało, co opisał Pliniusz Starszy (23-79). Ponadto mógł tego dokonać wyłącznie złotym sierpem 6 dni po nowiu, a ścięta roślina musiała spaść do białego płaszcza, tak by nie dotknęła ziemi, ponieważ kontakt z nią niwelował jej święte moce. Na Słowiańszczyźnie jemiołę uważano za „drzewo szczęścia” dla młodej pary. Jemiołą uderzano krowy dla zwiększenia ich płodności i mleczności, okadzano nią ule by roje były silne i odporne na choroby, ale także by zabezpieczyć je przed urokami. Wierzono również, że jemioła pomagała kobiecie rodzącej ze względu na swoją moc otwierania wszystkiego co zamknięte i swoją rolę mediacyjną.

Jemioła, ze względu na zawarte alkaloidy stosowana jest również w ziołolecznictwie jako doskonały środek obniżający ciśnienie krwi i uszczelniający pękające naczynia krwionośne oraz jako spowalniający postępowanie miażdżycy.

Koniecznie zawieście jemiołę, by sprowadziła dla każdego to, czego pragnie, a nader wszystko by zapewniła miłość światu.

 

Tekst: Małgorzata Jaszczołt, PME

[1] Tamże, s. 193